Rozdział II

Od niespodziewanej wizyty Michała minęło półtorej miesiąca. Od tego czasu wiele się zmieniło. Kilkanaście razy byłam już w Bełchatowie. Poznałam Dagmarę,żonę Michała. Swoją drogą to cudowna kobieta,podziwiam ją,że wytrzymuję z Michałem i znosi jego fanaberie. Oj on potrafi zaleźć za skórę. I Oliviera mojego bratanka. Cudowny sześciolatek. Wygląda zupełnie jak ja w dzieciństwie. Podczas moich wizyt w Bełchatowie,zbliżyliśmy się do siebie z Michałem. Pojechaliśmy do Koronowa pod Bydgoszczą. Michał pokazał mi dom jego ojca,znaczy naszego ojca,który zapisał nam w testamencie. U notariusza byliśmy już kilka razy,ale nadal nic nie załatwiliśmy. Bo pieniędzmi łatwo się podzielimy. Jednak co mamy zrobić z domem ? Michał w przyszłym sezonie będzie grał w Rosji i tam się przeprowadza. Ja nie chcę zamieszkać w Bydgoszczy,a poza tym czuję,ze nie mam do tego prawa. Na początku nie chciałam w ogóle tych pieniędzy,domu. Czułam,ze mi się to nie należy Jednak Michał wytłumaczył mi,że to wola naszego ojca,że on chciał mi tym wynagrodzić jego nieobecność w moim życiu. Zresztą sam pisał o tym w liście. Wracając do tematu odziedziczonego domu. Michał zaproponował by go sprzedać i podzielić się pieniędzmi. Nie mogę się na to zgodzić. To jego rodzinny dom,tu się wychował. Nie mogłabym tak po prostu go sprzedać. Michał,swoją drogą to dziwne,ale nie potrafię mówić o nim brat,nie potrafię nazwać go braciszkiem. Z czasem to się pewnie zmieni. Wracając do tematu. Michał,bardzo stara się by nasze relacje były wręcz wzorowe. Często odwiedza mnie w Krakowie. A kiedy ja przybywam do Bełchatowa,to on za żadne skarby nie chcę,bym jechała do domu. Pewnie boi się,że znowu mnie straci. Pewnego pięknego dnia,zadzwonił do mnie :

Cześć Dżoasiu. Słuchaj trzeba w końcu definitywnie załatwić,te sprawy spadkowe. Jak wiesz,to długo trwały proces. Dlatego wynająłem ci mieszkanie w Bełchatowie. Fotograf Skry złamał nogę i nie może wykonywać swojej pracy. Już się pewnie domyśliłaś,ze załatwiłem ci też pracę. Tak by Ci się w Bełchatowie nie nudziło. Przechodzę do meritum. Pozałatwiaj swoje sprawy. Zostaw swoje studio po opieką współpracowników,pakuj się . Bez dyskusji. No to za dwa dni jestem po Ciebie. A teraz lecę na trening. To cześć

I co ja miałam zrobić ? Nie mogłam mu się przeciwstawić,bo i tak postawiłby na swoim. Pewnie siłą wywiózł by mnie do Bełchatowa. Pozałatwiałam swoje sprawy. Studio zostawiłam po opieką Szymona i Kasi. Spakowałam swoje rzeczy i sprzęt fotograficzny i grzecznie czekałam na przyjazd Miśka. Tak o to już tydzień jestem w Bełchatowie. Właśnie skończyłam się wypakowywać w moim nowym czteropokojowym mieszkaniu z wielkim balkonem. Sama nie wiem ile tu zostanę. Nie mam pojęcia kiedy w końcu uporamy się z tym spadkiem. I kiedy mój poprzednik wróci do pracy. Może za kilka tygodni,miesiąc,może dwa,trzy. Zmęczona wypakowywaniem ogromnej ilości ubrań,sprzętu fotograficznego itd. Kładę się na kanapie z moją mp-4 w dłoni. Wkładam słuchawki w uszy,zamykam oczy i wsłuchuję się w dźwięk moich ulubionych piosenek. Mimo,ze głośno słucham muzyki,nagle słyszę odgłos tłukącego się szkła. Zrywam się z kanapy i biegnę w stronę zasłyszanego dźwięku

• Kurwa!. Słyszę dobrze znany mi głos. Wbiegam do kuchni.

• Winiar! Co ty tu robisz? Czemu tłuczesz mi naczynia? Jak tu wlazłeś ? Pytam zdenerwowana.
• Zbieram szkło. To przez przypadek. Nie zamknęłaś drzwi,jak zwykle zresztą. Mówi z ironicznym uśmiechem. Na blacie kuchennym zauważam jakieś miski,blaszki przykryte folią aluminiową oraz niezliczoną ilość soków i alkoholu: piwa,wódki i moich ulubionych drinków Sobieskich.
• Co to ? Pytam zdziwiona,wskazując palcem na blat.
• Alkohol. Patrzy na mnie,jak na jakiegoś ćwierć Inteligenta.
• Po co go aż tyle? Pytam z wielkim zdziwieniem 
• Parapetówkę robię. Odpowiada z uśmiechem i wyrzuca resztki szkła do kosza.
• Parapetówkę w moim domu ? Po co ci tyle alko i żarcia ? Ja ty nikogo nie znam,oprócz ciebie i Dagi.
• Bo zaprosiłem gości. Kolegów z klubu. Wiesz musisz ich poznać,żeby lepiej ci się pracowało. Wyładowuje jedzenie na półmiski.
• Czy ja cie o to prosiłam ? A co Dagmara na to ? Oli jest chory nie powinieneś jej pomagać ?
• Nie nie prosiłaś. Daga poparła mój pomysł. Dała mi wyjściowe,przygotowała jedzenie. Powiedziała,ze musisz kogoś poznać bo teraz jesteś takim forever alone'm. Mówi ironicznie i zanosi półmiski do salonu.
• Boże Winiar jak ja Cię nienawidzę! Warczę na niego.
• Też cię kocham. Rusz się i pomóż mi z tym. Uśmiecham się do niego chwytam za butelki z piwem by schować je do lodówki. Otwieram lodówkę. I co widzę ? Ogromną ilość. piwa,ogromną! No są jeszcze jajka i nie nadający się do spożycia ser. Podnoszę brew i patrzę na niego znacząco.
• Mamy dwa dni wolnego. Możemy zaszaleć. Pukam się palcem w czoło. Uśmiecha się do mnie,zanosi ostatni półmisek do salonu. Zanoszę kubki,talerze i sztućce na stół. Michał stoi przy wieży i wybiera odpowiednią muzykę na daną okazję. Po chwili z głośników wydobywa się skoczna melodia „ Mówię ci helloł,a potem goodbye. Na wszystko jest czas na deszcz i na słońce”. Boże czego on słucha.. Jakiegoś disco, no ale muszę przyznać,że co jak co ale przy tym najlepiej się bawi. Nagle słyszę dzwonek do drzwi.
• To do mnie. Mówi i idzie do drzwi podrygując w rytm muzyki.
• No chyba nie do mnie. Warczę pod nosem.
• Siemanko! No czujcie się jak w domu! Wykrzykuję radośnie. Po chwili wchodzi do pokoju trzymając w dłoniach kilka butelek,zawierających napoje wyskokowe. Za nim,do salonu wchodzi kilku mężczyzn,których od razu rozpoznaję. Kłos,Wlazły,Wrona,Zatorski stoją w moim salonie i szczerzą się do mnie. Witają się ze mną. Proszę aby zajęli miejsca przy stole i częstowali się żarełkiem.
• Jak to możliwe,ze ty jesteś jego siostrą ? Przecież ty jesteś ładna. Pyta Kłos lekko zdziwiony.
• Sama nie wie... Próbuje powiedzieć,ale Michał mi przerywa.
• Też jestem ładny. Mówi oburzony.
• Ja nie wiem co te Twoje fanki w Tobie widzą. Odpowiada Wlazły z przekąsem.
• Jakby wiedziały,jaki jest głupi to by im przeszło. Odpowiadam ironicznie.
• Już ją lubię! Wykrzykuję Wlazły.
• Strzelam potencjalnego focha. Nie odzywam się do ciebie. Michał grozi mi palcem.
• Jakoś się tym nie przejmuję. Uśmiecham się do niego chytrze. Wszyscy rozmawiamy,śmiejemy się i wypijamy dużą ilość alkoholu. Po chwili z głośników wydobywa się znana melodia. A wszyscy obecni w salonie wykrzykują. „Ja uwielbiam ją!” Kłos porywa mnie do tańca. Muszę przyznać,ze bardzo dobrze tańczy. Ma takie kocie ruchy. W pewnym momencie podwija koszulkę,matko ale on ma kaloryfer. Siadam przy stole wypijam jeszcze kilka drinków. Czuję,że mam ochotę na papierosa. Idę chwiejnie w stronę parapetu wyciągam z paczki papierosa i idę na balkon. Opieram się o barierkę.
• Może zapalniczkę?Słyszę donośny,męski głos. Z ciemności wyłania się wysoki mężczyzna.
• O Wronka a ty tu skąd ? Przyleciałeś ? Mówię chichocząc. On uśmiecha się szeroko i odpala mi papierosa.
• Ale ty masz bajcepsy. Dźgam go palcem w przed ramię.
• Pakowałem trochę. Odpowiada ze śmiechem .
• A tak w ogóle Asia jestem. Opieram się całą sobą o barierkę. Czuję,ze alkohol opętał moje ciało. Śmieję się w głos,a po chwili podchodzi do mnie i podtrzymuje mnie.
• Wiem,poznaliśmy się jakieś trzy godziny temu.
• A no tak. Zaciągam się,po chwili jednak wyrzucam papierosa za barierkę.
• A mama mówiła nie pij Aśka. Wale się płaską dłonią w głowę
• Przestań. Jutro i tak głowa ci będzie pękać. Przytrzymuję moją rękę i spogląda mi prosto w oczy. Lekko zamglonym wzrokiem zauważam,że on ma cudowne,wielkie niebieskie oczy. I ten jego uśmiech i zarost. A do tego jest całkiem sympatyczny. Alkohol dodaję mi odwagi,zbliżam się do niego.
• Ale ty masz oczyska. Spoglądam w jego oczy przekręcając głowę na bok.
• Ty masz ładniejsze. Robi dokładnie to samo co ja. Czuję się przy nim jak krasnoludek. Zawsze myślałam,że jestem wysoka. Metr osiemdziesiąt jak na kobietę,to dużo. Jednak on jest dużo,dużo wyższy.
• Może powinnaś się położyć ? Pyta z troską.
• Masz rację. Odpowiadam i idę w stronę drzwi. A raczej usiłuję iść,kołysząc się na nogach.
• Pomogę ci. Podtrzymuje mnie od tyłu i wprowadza do mieszkania.
• Ty sobie nie myśl,że ja jakaś pierwsza lepsza jestem. Ja jestem porządna. Trochę zaniemogłam,ale jutro będę wszystko pamiętać. Mówię podążając do mojej sypialni.
• Nawet bym tak o tobie nie pomyślał. Mówi stanowczo. Mijamy moich gości. Wszyscy bawią się w salonie,nie wszyscy. Zati poległ na polu bitwy-zasnął na kanapie.
• Dobra idę spać! Dziękuję dobranoc. A wy tu bujajta się. Na moje słowa wszyscy zaczynają skandować na moją cześć,ale fajnie się czuję,niczym jakaś gwiazda. Do Andrzeja podlatuję Michał,coś mu szepcę na ucho,jednak nie zdołałam usłyszeć co. Wchodzimy do mojej sypialni. Andrzej kładzie mnie na łóżku. Nie udolnie próbuję przykryć się kołdrą.
• A może najpierw się rozbierzesz? Pyta podnosząc brew.
• Wiesz Andrzej,ja wiem,ze jestem fajna. Spoglądam na niego i głupio się uśmiecham.
• No jesteś,jesteś.. śmieję się pod nosem i lekko się czerwieni.
• Ale mówiłam Ci,ze ja jestem porządna! Wykrzykuję na niego.
• Wiem.! Odkrzyknął mi. Przykrył mnie kołdrą i nachylił się nade mną .
• Dobranoc Asiu. Uśmiechnął się czule.
• Fajny jesteś,wiesz?Dobranoc. Bełkoczę.W ramach odpowiedzi słyszę tylko jego śmiech. Wychodzi z mojej sypialni.
• Kapitanie! zatańcz ze mną jeszcze raz. Słyszę głos Kłosa,zza drzwi. Nieumiejętnie nuci fragment piosenki Edyty Bartoszewicz Moje ciało staje się bezwładne,alkohol całkowicie ubezwłasnowolnia moje ciało. Zamykam oczy i zasypiam.

Otworzyłam oczy. Światło raziło mnie niemiłosiernie. Myślałam,ze moja głowa za moment mi eksploduje. Suszyło mnie tak,jak gdybym 2 tygodnie spędziła na pustyni,bez jakiegokolwiek napoju. Szybko zerwałam się z łóżka i pobiegłam do kuchni. To istny cud! Na blacie kuchennym stała cała butelka wody mineralnej,zimnej na dodatek. Jednym łykiem wypiłam praktycznie całą zawartość butelki. Odłożyłam ją na blat i zauważyłam małą karteczkę. Chwyciłam ją,mrugnęłam kilka razy oczami,by unormować mój wzrok.

I ja niby nie jestem kochanym,starszym braciszkiem ? Wszystkich gości odprowadziłem do domu. (Zati nie dał rady sam iść. Zanieśliśmy go z Andrzejem do domu) Posprzątałem mieszkanie. Naszykowałem ci zimną wodę i tabletki. Rachunek wyślę pocztą.

PS. Miłego umierania. (Zimna kąpiel powinna pomóc. Polecam. Michał Winiarski)

Twój braciszek ;)

Pomyślałam,że powinnam zrobić w swoim salonie ołtarzyk na jego cześć. Szybko sięgnęłam tabletki,które leżały na talerzyku i popiłam je resztką wody. Rozejrzałam się po mieszkaniu. Nie wiem od kogo Michał uczył się sztuki sprzątania. Miałam wrażenie,że sprawiła mi wizytę perfekcyjna Pani domu-mieszkanie po prostu lśniło. Poszłam do łazienki, spojrzałam w lustro. Włosy wyglądały tak jak gdyby potargał je ostry wiatr. A z rozmazanym makijażem na twarzy wyglądałam jak panda. I to nie taka pospolita,słodka panda. A Jakiś mutant owego gatunku. Postanowiłam skorzystać z rady Michała i wzięłam zimny prysznic. Brrr! To było okropne,ale orzeźwiające. Wysuszyłam włosy,ubrałam jakąś dużo,za dużą koszulkę i leginsy. I poszłam w stronę salonu . Rozłożyłam się na kanapie jak jakaś królowa. Nie miałam nawet siły by pójść po mp4. I tak sobie leżę,w moim organizmie nie ma krzty energii. Jest nie zdolny do normalnego funkcjonowania. Stwierdzam,że koniec mojej egzystencji zbliża się nie ubłagalnie. Cóż mogę zrobić ? Nic postanawiam sobie,że po prostu poczekam na kobietę w czarnym stroju z kosą w dłoni. Nagle słyszę jakiś łomot.. Jest to pewnie normalne pukanie do drzwi,ale dziś moje bębenki są bardzo wyczulone. Odczuwają każdy dźwięk bardzo intensywnie. Nie wiem jakim cudem,wstaję z kanapy. Jestem pewna,ze zaraz spełni się moje przeznaczenie. Otwieram drzwi a moim oczom ukazuję się on.

• Przystojna ta śmierć. O ja idiotka! Powiedziałam to na głos!
  
  
  
  
   No i jest dwójeczka. Coś się zaczyna dziać. Swoją drogą,ja chcę aby śmierć tak wyglądała !;) 
  Następny pod koniec tego,albo na początku przyszłego tygodnia ;) Dziękuję za wszystkie komentarze i do następnego ;) A Zapraszamy też tu: SENNA!